Vroeger was ik verplicht om als kind een aantal klusjes te doen.
Waar ik het meeste een hekel aan had was onkruid wieden in de tuin.
Toen mijn man en ik een huis kochten nam ik toch voor dat ik me over onze tuin zou ontfermen. Het eerste jaar ging ik ploeteren met het mos, vechten tegen het onkruid en probeerde ik het gras zo kort mogelijk te houden. Dat hoort toch zo, niet...?
Gelukkig ga je een heel andere bril opzetten als je start met minimaliseren, want dit had ik nooit lang volgehouden in onze grote tuin!
Na al dat minimaliseren in huis, gingen we dus ook op afval minimaliseren en begon ik mezelf wat te verdiepen in ecologisch huishouden. Maar ook die tuin, daar begon ik anders naar te kijken.
Ik werd lid van een fijne Facebookgroep rond ecologisch landbouwen en tuinieren (VELT) en leerde zo heel wat bij.
Ook schreef ik me in voor een kruidenwandeling en leerde zo heel wat nuttige dingen over wat je allemaal kan doen met zogenaamde 'onkruiden'.
Wat bleek? De helft van wat er in onze tuin groeit kan ik opeten, zalfjes van maken of omtoveren tot confituur en siroop!
Ondertussen viel me op hoe weinig vogels, vlinders en bijtjes we in onze tuin op bezoek kregen. Samen met een vriendin volgde ik een aantal gratis lezingen over Ecologisch tuinieren en blijkbaar wil je net zo veel mogelijk van die diertjes in jouw tuin verwelkomen. Dieren laten meewerken en inzetten in de (moes)tuin zorgt er voor dat je zelf heel wat minder werk hebt.
Wat deed ik of beter: wat deed ik niet meer;
- ik liet het gras een stuk langer groeien alvorens het af te rijden, zo konden klavers en paardenbloemen de kans krijgen om te groeien en bijtjes aan te trekken
- de stukken met de meeste paardebloemen liet ik staan zodat er verwilderde maar afgebakende bloemenstukken ontstonden, waarop de bijtjes meteen afkwamen!
- de voortuin liet ik het eerste jaar volledig verwilderen en ik bouwde een insectenhotel met gerecycleerde materialen
- in het najaar bedekte ik de hele voortuin met karton en organisch materiaal (gras, onkruid, bladeren, compost,...), de wormen vieren de hele winter feest onder het karton en tegen de lente is je grond klaar om in te gaan zaaien en planten.
Geen grond omspitten enzo, gewoon de natuur zijn gang laten gaan.
- er begon vanuit het niets een boswilg te groeien in de ren van onze kippen, we lieten die zijn gang gaan en elke lente komen hier wilgenkatjes aan (dit is echt powervoer voor de bijen!)
- we vroegen voor onze zoontjes hun verjaardag of de peter een wilgenhut kon bouwen in onze tuin
Wat is het resultaat?
het gras minder afrijden, wat me meer tijd geeft om gewoon te genieten in de tuin en in de hangmat!
onze tuin zit vol met bijtjes, vlinders én vogeltjes! Dit is echt het teken van een gezonde tuin en je geeft zo ons ecosysteem een grote boost
we kunnen heel eenvoudig en 'lui' tuinieren, zonder om te spitten of te veel onkruid uit te doen. We laten de natuur met ons mee werken in plaats van tegen elkaar te 'vechten'.
de kinderen vinden het super leuk om mee te kijken naar al dat leven in de tuin (ze huppelen achter elke vlinder) of om mee tomaatjes te komen plukken. Ze leren ook hoe dingen groeien en dat je daar geduld voor moet hebben.
ik voel me veel meer één met de natuur, zie en ervaar dat wij maar een klein onderdeel zijn van ons heel ecosysteem maar toch de grootste impact kunnen hebben, én ik merk dat mijn bijdrage heel snel zichtbaar resultaat geeft (de zoemende, fladderende en eetbare tuin is daar het ultieme bewijs van)
ik zit niet meer te vechten tegen elke paardenbloem maar geniet van het zicht dat alle bijtjes hier naar hartelust kunnen komen smullen van al dat lekkers in de tuin (en heb dus minder werk met onkruiden wieden).
Ik vind het alvast heerlijk dat ik minder werk heb in de tuin, dat ik openlijk kies voor een verwilderde tuin en daar de natuur een handje mee help, én dat ik ondertussen blijf bijleren hoe ik kan streven naar een ecologisch en zelfvoorzienend leven.