Het hele jaar door zijn er verschillende gelegenheden waarvoor men redenen kan verzinnen om kinderen te overladen met cadeaus: Pasen, Sinterklaas, Kerstmis, Nieuwjaar, verjaardagen, …
Onlangs vertelde iemand, tijdens één van mijn ‘interactieve lezingen’, dat haar petekindje elke keer dat ze daar op bezoek komt een cadeautje verwacht van haar. Het was pas toen ze erbij nadacht, dat ze tot het besef kwam dat ze hem die gewoonte zelf had aan geleerd!
Vele van ons hebben de neiging om nergens met ‘lege handen’ aan te willen komen. We nemen een fles wijn of een plantje mee als we ergens zijn uitgenodigd.
En ja, we zien dat als een vorm van beleefdheid. Maar als ik denk aan ‘beleefdheid’, dan denk ik vooral aan vriendelijk zijn, elkaar hulp aanbieden, empathisch en dankbaar zijn.
Cadeaus en materiële spullen aan elkaar geven is iets dat we daar uit gemakkelijkheid hebben bij verzonnen. Iets gaan kopen in de winkel kost namelijk veel minder tijd en energie dan iets tonen dat écht van betekening is.
Er zijn ook mensen die liefde van iemand proberen te kopen. ‘Ze zullen me wel leuk vinden als ik dit geef of meeneem.’
Maar diep vanbinnen weten we dat het niet om die materiële dingen gaat.
Het gaat om de woorden die we aan elkaar schenken, de daden die we doen, de oprechtheid die we tonen en de verbondenheid die we tussen elkaar creëren.
Maar goed, het ging hier over verjaardagsfeestjes!
“Maar Britt, bij een verjaardag van een kind horen toch cadeaus!”
Maar cadeaus hoeven daarom niet (allemaal) materialistisch te zijn, toch?
Ik merk dat minimalisme bezig is met een opmars en zie rondom mij verschillende mensen die alternatieve dingen bedenken voor de verjaardagen van hun kinderen.
Ze vragen om centjes bij elkaar te leggen voor één groot speeltuig bijvoorbeeld. Of voor een abonnement van een pretpark of een beurtenkaart van het zwembad.
Ze vragen om belevenissen te geven. Een dagje samen naar de dierentuin met de peter. Of gaan paardrijden met de meter. Of gaan picknicken in het bos met oma en afsluiten met een ijsje.
Voor de mensen die echt graag een pakje afgeven kan je ook vragen voor iets ‘nuttig’, zoals kleurpotloden en een kleurboek. Of een leesboek en een pyjama.
Of koop iets in de kringloopwinkel, mooi houten speelgoed dat nog een tweede leven verdient.
“Dat gaat mijn familie nooit willen doen hoor!”
Wel, dat zeggen veel mensen als eerste reactie.
Mijn bedenking is, geef je omgeving eerst de tijd om te wennen aan het idee en als je bezig bent met je minimaliseerproject: praat erover tegen je familie en vrienden. Laat hen weten met wat je bezig bent, waarom je deze stappen zet om minder spullen te hebben in huis, wat voor effect dat heeft op jou als persoon.
Wees trots op wat je al bereikt hebt en vertel erover met al de passie die er vrijkomt tijdens dat minimaliseren.
Als jouw omgeving dan rustig de tijd krijgt om bij jou die veranderingen te zien gebeuren, hoe jij daar samen met je gezin meer door kan gaan genieten en groeien, dan is de kans heel groot dat men rekening gaat houden met jullie nieuwe levensstijl. Ze moeten daarom zelf niet beginnen minimaliseren, maar mijn ervaring is dat men wel een andere bril gaat proberen opzetten.
Maar weet dat je omgeving nooit zo snel kan gaan als jij gaat, of als jij zou willen gaan.
Apprecieer kleine gestes en aanpassingen die je hen ziet maken.
Wat vragen of geven jullie voor verjaardagen?