Er heerst een soort van taboe op rommel. Mijn klanten zijn dikwijls beschaamd over de binnenkant van hun huis en de vele spullen die er in zijn gaan wonen. Spullen die een eigen leven zijn gaan leiden.
Mijn klanten hebben dan ook de neiging om te beginnen opruimen voor ik langskom. Beetje gek als je weet dat ik nét daarom kom helpen. Niet om te kijken hoe jij hebt opgeruimd. Maar om samen aan de slag te gaan. En zodat ik kan kijken welke rommel waar juist ligt, hoe dat daar verzeild is en welk systeem we zullen opzetten om dit te verhelpen.
Meestal vertellen ze wel enkele goede vriendinnen of hun mama dat ze de hulp hebben ingeschakeld van een minimaliseercoach, een opruimcoach, een Professional Organizer. Maar ze gaan het bijna nooit van de daken schreeuwen.
Erg jammer vind ik dat. Want het beroep is nog te ongekend. En ongekend is onbemind. Het is ook niet evident om te kijken wat deze hulp je allemaal te bieden heeft. Het is zoveel meer dan spullen weg doen. Het is ongelofelijk op hoeveel vlakken je anders zal gaan leven.
Niet enkel de praktische kant, zoals minder rommel, minder opruimen en sneller klaar met kuisen. Dat is net het begin!
Daarna komt het gevoel van minder rommel in je hoofd. Je ervaart dat je gedachten minder op hol slaan en je meer tot rust kan komen in je huis. Je huis wordt het medicijn tegen stress, niet meer de oorzaak. Je zal niet meer naar vakantiehuisjes moeten vluchten om op adem te kunnen komen…
De manier om anders naar dingen te gaan kijken. Niet alleen spullen, die we veel te veel kochten (je zal dus meer geld over houden aan het einde van de maand want je koopt niet meer om te kopen, je koopt geen spullen meer dubbel omdat je ze niet meer vond of omdat je niet meer wist dat je ze had).
Maar je kan anders gaan kijken naar je hobby’s, je vrienden en sociale contacten, de verplichtingen die je hebt en de job waar je geld mee verdient.
Je hebt minder afleiding ‘rondslingeren’ waardoor je meer focus krijgt.
Een heldere blik, een nieuwe bril om naar je leven te kijken.
De mist trekt weg, de roes waar je al die tijd in zat om te overleven.
Misschien kan jij ook wel ontsnappen aan dat leven, dat nu nog voelt als een stroomversnelling waar je niet uit geraakt. Soms lukt dat alleen. Maar dikwijls ook niet.
We stevenen dan af op een diep dal, misschien een burn-out of een depressie. We voelen ons in ieder geval niet goed, leeggezogen of misschien niet meer ‘echt leven’…
En dat zijn net de mensen die ik graag wil helpen. Om terug tot de essentie van hun bestaan te komen. Hun levenskracht naar boven halen. Alle prikkels, afleidingen, energie-zuigers elimineren om weer alles uit hun leven te kunnen halen.
Het wordt dus dringend tijd om dat taboe te doorbreken.
Want ik weet dat ik mezelf heb genezen van een burn-out.
Maar ik weet nog beter dat er mensen van kunnen behoed worden!
Kom dichter bij jezelf te staan en dichter bij jouw levensmissie!
