Een aantal jaren geleden werd mijn wereld helemaal op zijn kop gezet: ik kreeg op 15 maanden tijd 3 kinderen, ik stopte met mijn job in de geestelijke gezondheidszorg (die me helemaal had leeggezogen)en bleef een aantal jaren fulltime thuis om voor 2 baby’s en een peuter te zorgen. Ik was toen elke seconde, van elke dag, van elke week, van elke maand… MAMA.
Ik had geen collega’s om mee samen te werken, bij te ventileren, te ontladen, onnozel te doen, volwassen-babbels mee te doen. Ik geraakte in een sociaal isolement omdat ik steeds de zorg van mijn 3 jonge kinderen op mij had. Mijn man werkte voltijds om ons gezin te onderhouden. Ik was moe en voelde me dikwijls alleen. Na een tijd wist ik niet meer goed wie ik was. Ik was namelijk alleen maar een mama. Ik geraakte vervreemd van wie ik daarnaast nog was en liep het meeste van de tijd verdrietig en kwaad rond. En daardoor voelde ik me ook geen goede mama.
In de zomer van 2015 kwam ik voor het eerst in contact met ‘minimalisme’. Meer dan de helft van onze inboedel verdween op een paar maanden tijd uit het huis. Ik hield alleen de spullen:
waar ik echt gelukkig van werd
die pasten bij wie ik nu ben
die ik veel gebruikte
Ik kon ontzettend veel dingen weg doen:
Spullen die ik al jaren niet meer had gezien of gebruikt.
Spullen die ik fijn vond toen ik nog geen mama was, maar die nu geen meerwaarde meer hebben in mijn leven.
Spullen die kapot, versleten of achterhaald waren.
Spullen die we dubbel hadden.
Spullen die ik maar 1 keer per jaar gebruikte.
Ik kon zo verschillende oude hoofdstukken afsluiten.
Waardoor ik me lichter voelde,
Waardoor ik sneller vooruit geraakte,
Waardoor ik minder boos en verdrietig rondliep,
Waardoor ik mezelf liever ging zien, mezelf een betere mama vond,
Waardoor ik mezelf ook weer écht leerde kennen.
Ik was niet meer dezelfde persoon als een paar jaar geleden. Ik voelde me herboren, een frisse nieuwe ziel. Met goede moed om gemakkelijker vooruit te geraken. Zonder al die afleidingen, prikkels, belemmeringen, met meer focus voor het heden en de toekomst.
Ik kan gemakkelijker keuzes maken, omdat ik beter weet welke richting ik uit ga. Ik voel beter aan wat goed bij mij en mijn gezin past. Er gaat dus veel minder energie verloren aan het overpeinzen van beslissingen. Ik leef zonder specifieke doelen, maar leef volgens mijn eigen levensstijl. Blijf trouw aan mijn normen en waarden. Waardoor ik weet dat ik het juiste pad bewandel, maar op de uiteindelijke bestemming heb ik geen zicht.
En dat voelt meer dan oké!
